1 Wiele religii obecnego świata nie rozdziela tych dwóch pojęć i dla każdej z tych religii są to słowa oznaczające to samo zjawisko duchowe. Tym czasem Dusza i Duch to zupełnie inne postacie duchowe, które mają całkowicie inne zadania.
2 Dusza, o której mówią stare pisma głównie hebrajskie, czasami również greckie nazywana jest w nich słowami néfesz (hebrajskie) lub psyché (greckie). Te dwa wyrazy oznaczają Duszę oraz bardzo konsekwentnie i zasadniczo wskazują na człowieka, zwierzę, a także nawiązują do życia człowieka, jak i zwierzęcia. W tym miejscu zachwiana jest wiara chrześcijańska, według której zwierzęta nie posiadają Duszy. Z kolei zgodnie z podstawowymi zasadami filozofii ezoterycznej zwierzęta posiadają Duszę w takim samym stopniu, jak człowiek. Nigdzie natomiast nie natrafiłem na wzmianki, by rośliny oraz natura martwa posiadała Duszę.
3 Czym w takim razie różni się Dusza od Ducha? Podstawową różnicą między tymi dwoma zjawiskami duchowymi jest śmiertelność. Dusza każdej z żyjących istot umiera, natomiast Duch jest w pełni nieśmiertelny.
Czym w takim razie jest Duch?
4 Wielu uważa, że jest to po prostu synonim Duszy, ale tak nie jest. W pismach greckich i hebrajskich słowo duch zapisane jest jako rúach (hebrajski) lub też pneúma (grecki). Zgodnie z nauką filozofii życia duchowego Duch istnieje w każdym człowieku, również w zwierzętach. Stare pisma wyraźnie wskazują, że zwierzęta również posiadają swojego Ducha, tak jak człowiek. Tu Duch jest nieśmiertelny, ma swoją indywidualną osobowość, potrafi decydować o swoim zachowaniu, jednak jest ściśle związany z głównym Duchem, który nazywany jest w różnych religiach Bogiem, Energią Kosmosu czy też Absolutem.
5 Duch, który mieszka w każdym z nas jest nieśmiertelny. Stanowi źródło energii. dzięki której każdy z nas może prawidłowo funkcjonować. Oznacza to, że człowiek to trzy indywidualne istoty żyjące, z czego tylko jedna jest w pełni nieśmiertelna. Składa się bowiem z ciała – kanału łączącego życie duchowe i materialne, Duszy – istoty nierozumnej, śmiertelnej oraz Ducha – istoty rozumnej, posiadającej wolną wolę, w pełni nieśmiertelnej.
Jakie zadanie ma Duch?
6 Najprościej wytłumaczyć to podając prosty przykład, który został mi przedstawiony przez jednego z wyznawców pewnej mniejszościowej religii. Posiadamy latarkę. Jest ona wykonana z materii (obudowy) oraz z żarówki. Potrzeba teraz energii aby zaświeciła. Należy zatem umieścić w odpowiednim miejscu baterię, która posiada odpowiednią energię, dzięki której można uruchomić ową latarkę. Dzięki tej baterii może ona świecić. Tak też jest z człowiekiem. Tą baterią jest Duch, który daje nam energię abyśmy mogli żyć. Wyciągając baterię, latarka nie ma już źródła energii i przestaje świecić. Tak samo człowiek – bez ducha umiera, a z tym ginie Dusza oraz ciało, ulegając rozkładowi.
7 Duch w momencie, gdy umiera człowiek, korzystając z swojej wolnej woli, podejmuje decyzję o swoim dalszym bycie i w zależności od swojego duchowego rozwoju rozstrzyga o swoim dalszym istnieniu. Co ciekawe, filozofia życia duchowego mówi, że Duch po śmierci swojego ciała i Duszy może podjąć decyzję o swoim dalszym istnieniu tylko jeden raz i to w zależności od swojego rozwoju, jaki doznał podczas swojego materialnego życia, świadomie podejmuje tą decyzję. Uważa się, że po podjęciu decyzji nie można już jej zmienić, dlatego też Duch, który nie połączy się z Absolutem, może prowadzić duchowy tryb życia wśród ludzi żyjących lub przejść proces inkarnacji w zależności od swojej decyzji. Duchy, które są mało rozwinięte zawsze przechodzą proces inkarnacji do innego, nowego ciała. Filozofia życia duchowego również wyklucza możliwość pojawiania się istot, które podjęły decyzję o wstąpieniu w szeregi Ducha Absolutu, gdyż od niego nie ma już wolnego powrotu.
Sąd Ostateczny
8 Wiele religii jest zgodnych, że moment w którym Duch decyduje o swoim dalszym bycie jest sądem, w którym następuje samosąd, po którym zostaje skazany zgodnie ze swoją świadomością popełnianych za życia czynów. Niebem jest decyzja o połączeniu się z Bogiem, Czyśćcem jest inkarnacja do nowego ciała w celu przepracowania i doskonalenia się a Piekłem pozostanie wolnym duchem błąkającym się między niebem a ziemią.
Piotr Dacjusz Górski, dnia 04 grudnia 2008